de decembermaand leuk houden

December is een maand van samenzijn, feest en herkenning. Dit laatste zorgt ervoor dat we vaak geneigd zijn de (h)erkenning in anderen te zoeken, wat goed kan wezen, begrijp me niet verkeerd, maar vaak ook voor verwarring zorgt. Diners waar niet echt reikhalzend naar uitgekeken wordt, mensen tegenkomen die je al een tijdje niet hebt gezien op dat ene feestje dat gepland staat (je hebt er volgende week nog twee) en dan vervolgens met een brede glimlach elkaar het beste wensen terwijl je het eigenlijk anders voelt en ervaart. En dit alles begint al vroeg in de maand, want tja, het einde van het jaar nadert dus het lijkt wel alsof iedereen nog een stempel wil drukken op het jaar dat er nog maar een paar weken is.  

Natuurlijk gezien staat het winterseizoen voor een tijd van terugtrekken en bezinning. Terug naar jezelf en in alle rust gaan kijken wat er gebeurd is het in afgelopen half jaar. Vanaf 21 december (de Winter solstice) tot aan 21 juni (de Zomer solstice) ga je letterlijk van binnen naar buiten. Zoals de natuur dat ook doet. Met de heilige nachten tussen kerst en oud & nieuw waarbij de natuur letterlijk stil staat en niet voor of achteruit gaat, was ook het signaal voor de jagers & verzamelaars waar wij vanaf stammen. Voor hen was deze donkere tijd met de bijbehorende lange nachten ook een periode van rust.
Zo’n decembermaand met al zijn feesten werkt dan niet echt mee.

Vraag jezelf eens af hoe dat voor jou werkt tijdens de decembermaand-festiviteiten. Is het gekunsteld of echt? Hoeveel borrels, feestjes en diners voelen aan als “ja, daar heb ik zin in” of hoeveel als “ik ga, maar eigenlijk..”. Zou het dan ook zo kunnen zijn dat wanneer je alles afloopt en het eenmaal Kerst is, je negen van de tien keer geen energie meer hebt om dat Kerstdiner te bereiden. Geen energie meer om je (schoon)moeder onder ogen te komen, of aan tafel te zitten met mensen waar je niet op zit te wachten.
Is het een overkill aan samenzijn en hebben we daarom geen zin? Of kan je ervan uit gaan dat je hier bewust voor hebt gekozen en je ook werkelijk uitkijkt naar datgene waar Kerst voor blijkt te staan; in vrede samenzijn.

Terugkomend op de tijd van het jaar, natuurlijk gezien, staat deze periode dus voor rust en contemplatie. Ga eens te raden bij jezelf. Heb je de indruk dat het jaar als het ware over je heen valt? Misschien merk je dat gedachten heen en weer springen naar dingen die eerder gebeurd zijn. Mag dat gebeuren nogmaals aandacht hebben, een plek krijgen, of gewoon, omdat het leuke herinneringen zijn nog eens voorbij komen om je een grote glimlach bezorgen.

Dit is, in mijn optiek, precies waarom december zo’n enorm hectisch gevoel teweeg kan brengen. Behalve alle verplichtingen zijn er ook nog eens een miljoen dingen aan de hand die even mogen ‘landen’, voordat je weer fris en monter de donkere maanden januari en februari tegemoet mag treden. Omdat december meestal de maand bij uitstek is om terug te blikken, vergeten we vaak dat wanneer dit collectief gebeurt door een grote groep mensen tegelijk je daar zeker iets van mee krijgt. Dan hangt die herinneringsenergie als het ware in de lucht. Donkere, korte dagen erbij opgetelgd; dat geeft nou eenmaal minder energie, dus de vraag is, hoe ga je ermee om en wat kun je verwerken.

Als je eerlijk durft te zijn naar jezelf en een keuze kunt maken in alle festiviteiten en alleen gaat naar daar waar je hart ligt, dan zit je goed. Voelt het anders en heb je tijd nodig om op adem te komen?
Wees dapper en blijf bij jezelf. Zo heb je altijd zin in datgene dat op je pad komt en is zelfs die ene tafelgenoot best wel gezellig.
Bij jezelf blijven geeft rust en dan kan zelfs een feestje contemplatie bieden wanneer je erop terugkijkt. Volgend jaar december ergens. De rest is aan jou.

Mooie feestdagen gewenst!

Hanneke